1. Elçi, peygamber, resul, yalavaç. “Kim Allah’a ve Resulüne itaat ederse işte onlar, Allah’ın kendilerine nimet verdiği nebiler, sıddıklar, şehitler ve salihlerle beraberdir. Onlar ne güzel arkadaştır.” (Kur’an-ı Kerim 4/69)
2. Allah’ın kendisine vahyettiği şeyleri öğrenip olduğu gibi insanlara aktaran, onları vahye inanmaya ve itaat etmeye çağıran peygamber. Nebi kelimesinin çoğulu enbiyadır. Nebi kavramı resul kavramından daha geneldir. Her resul nebidir fakat her nebi resul değildir. Bununla birlikte nebi ve resul kavramları Kur'an-ı Kerim’de eş anlamlı olarak da kullanılmıştır. Kur’an-ı Kerim’de Hz Muhammed’e hem nebi, hem de resul denilmiştir. O hem nebilerin, hem de resullerin sonuncusudur. Ondan sonra bir daha peygamber gelmeyecektir. Onun getirmiş olduğu din de kıyamete kadar geçerlidir. Müslüman olabilmek için İslam’ın diğer prensipleri ile beraber Hz. Muhammed’in nebiliğini de kabul etmek şarttır. “Onlar ki yanlarındaki Tevrat ve İncil’de yazılı buldukları Resule, ümmi olan Nebi’ye (Hz. Muhammed’e) uyarlar. O (peygamber) ki kendilerine iyiliği emreder, kötülüklerden meneder. Onlara güzel şeyleri helal, çirkin şeyleri haram kılar. İnsanların üzerlerindeki yükleri ve sırtlarındaki (kölelik) zincirlerini kaldırıp atar. Ona inanan, destekleyerek saygı gösteren, yardım eden ve onunla beraber indirilen nura (Kur'an'a) uyanlar, işte kurtuluşa erenler bunlardır.” (Kur'an-ı Kerim 7/157)
2. Allah’ın kendisine vahyettiği şeyleri öğrenip olduğu gibi insanlara aktaran, onları vahye inanmaya ve itaat etmeye çağıran peygamber. Nebi kelimesinin çoğulu enbiyadır. Nebi kavramı resul kavramından daha geneldir. Her resul nebidir fakat her nebi resul değildir. Bununla birlikte nebi ve resul kavramları Kur'an-ı Kerim’de eş anlamlı olarak da kullanılmıştır. Kur’an-ı Kerim’de Hz Muhammed’e hem nebi, hem de resul denilmiştir. O hem nebilerin, hem de resullerin sonuncusudur. Ondan sonra bir daha peygamber gelmeyecektir. Onun getirmiş olduğu din de kıyamete kadar geçerlidir. Müslüman olabilmek için İslam’ın diğer prensipleri ile beraber Hz. Muhammed’in nebiliğini de kabul etmek şarttır. “Onlar ki yanlarındaki Tevrat ve İncil’de yazılı buldukları Resule, ümmi olan Nebi’ye (Hz. Muhammed’e) uyarlar. O (peygamber) ki kendilerine iyiliği emreder, kötülüklerden meneder. Onlara güzel şeyleri helal, çirkin şeyleri haram kılar. İnsanların üzerlerindeki yükleri ve sırtlarındaki (kölelik) zincirlerini kaldırıp atar. Ona inanan, destekleyerek saygı gösteren, yardım eden ve onunla beraber indirilen nura (Kur'an'a) uyanlar, işte kurtuluşa erenler bunlardır.” (Kur'an-ı Kerim 7/157)
