Casiye suresi

Kur’an-ı Kerim’in kırk beşinci suresidir. Mekke’de inmiştir. Otuz yedi ayettir. Sure, adını yirmi sekizinci ayette geçen ve ‘diz çöken’ anlamına gelen “casiye” kelimesinden almıştır. Surede, öncelikli olarak Kur’an-ı Kerim’in Hz. Peygamber’e indirilmesinden bahsedilir. Daha sonra yeryüzünde ve gökyüzünde Allah’ın varlığına tanıklık eden mucizeler anlatılır. Kur’an-ı Kerim ayetleri karşısında Mekkelilerin olumsuz tavırları ele alınır ve bu çerçevede cehennem tasvirleri yapılır. Daha önceki toplumlara gönderilen peygamberlerden bahsedilir. Hz. Peygamber’e, müşrikleri dost edinmemesi emredilir. İnsanların, tutkularına düşkün olmamaları tavsiye edilir. Surede, dönemin müşrikleri ahireti inkâr ettikleri için kıyamet ve ahiret sahnelerine yer verilir. Kıyamet gününden önce insanlar imana davet edilir. Başlangıcında olduğu gibi, yerde ve gökte övgüye layık olan tek varlığın Allah olduğunu bildiren ayetlerle sure son bulur.