Vantrilokluk - Vantrilokizm

Vantrilokluk, bir kişinin (bir vantrilok) sesinin başka bir yerden, genellikle bir kukla aracılığıyla geldiği yanılsamasını yarattığı bir sahne sanatı performans eylemidir.

Başlangıçta vantrilokluk dini bir uygulamaydı.

Kelime kökeni, Latince göbekten konuşmak anlamına gelen venter (göbek) ve loqui (konuşmak) kelimelerinden gelmektedir. Midenin çıkardığı seslerin, vantriloğun midesine yerleşen, yaşamayanların sesleri olduğu düşünülüyordu.

Vantrilokluk, bir ventrilokistin kullandığı, sesini başka bir yerden geliyormuş gibi göstermek için manipüle ettiği bir beceridir.

Sanat binlerce yıldır var. Antik çağlarda ventrilokizmin büyücülük ve kara büyü ile ilgili olduğu ve kabilelerin reisleri tarafından doğaüstü güçlerle iletişim kurmak için kullanıldığı düşünülmektedir. Bazı kültürler tarafından dini törenlerde kullanıldığı da düşünülmektedir. Bazıları, İncil’deki ‘ele geçirilmiş’ kişilerin vantriloklardan başka bir şey olmadığına inanıyor.

Yirminci yüzyılda vantrilok, bugün gördüğümüz komedi rutinine dönüştü. Bir oyuncunun kucağında bir kukla ile oturduğu ve onunla sahte bir konuşma yaptığı gösteridir.

İşitme duyusu aldatılması en kolay olanlardan biridir ve bir vantrilok, dinleyicinin kulağını yanlış yönlendirmeye çalışır. Bunu başarmak için vantrilok, vantrologun söylediği sözlerle ağzını zamanında açmasını sağlamak için kuklayı manipüle eder. Dinleyicinin beyni daha sonra kuklanın gerçekte konuştuğu doğal bağlantıyı kurar. İllüzyonu artırmak için vantrilok dudak hareketleri mutlak minimumda tutulur. Bazıları çok fazla pratik gerektirse de birçok kelime bu şekilde kolaylıkla söylenebilir.

Bir vantrilokun kullandığı diğer bir beceri, kuklayı sürekli hareket halinde tutmak, yaşam yanılsaması yaratmak ve dinleyicinin gözlerini kuklaya çekmektir. Bir vantrilok, kuklanın gerçekçi görünümünü artırmak için, kuklayı benzersiz ve izleyici için çekici kılmak için vantriloktan farklı bir kişilik verebilir.