Hasretin Türküsü: "Yüksek Yüksek Tepelere Ev Kurmasınlar"

Anadolu'nun en derin acılarını, en yakıcı hasretlerini anlatan türkülerden biri olan "Yüksek Yüksek Tepelere Ev Kurmasınlar", gurbete gelin giden bir kadının yürek sızısını anlatır.

Bu türkü, özellikle Ege ve İç Anadolu bölgelerinde nesilden nesile aktarılan bir ağıt olarak bilinir. Hikâyeye göre, bir genç kız, sevdiği köyünden uzakta, yüksek tepelerin ardına, uzak diyarlara gelin edilir. Genç kadın, doğup büyüdüğü yerden, ailesinden, sevdiklerinden koparılmanın hüznünü yaşar. Gittiği yerde mutlu olması beklenirken, içindeki hasret her geçen gün büyür. Gelin olduğu ev, uzak bir tepede ya da ulaşımı zor bir bölgede olduğu için, ailesini görmek iyice imkânsız hâle gelir.

Ne zaman ki anne babasını özler, ne zaman ki doğup büyüdüğü topraklara hasret çeker, o zaman içinden şu yakarış yükselir:

"Yüksek yüksek tepelere ev kurmasınlar
Aşrı aşrı memlekete kız vermesinler
Annesinin bir tanesini hor görmesinler"

Bu dizeler, aslında yalnızca bir gelinin değil, evinden, yurdundan ayrılan herkesin yürek burkan duygularını dile getirir. O dönemde ulaşım zor, haberleşme neredeyse imkânsızdır. Gözyaşları içinde edilen dualar, söylenen ağıtlar, zamanla bir türküye dönüşerek dilden dile yayılmıştır.

Bugün hâlâ düğünlerde, kına gecelerinde söylenen bu türkü, geçmişten gelen bir ağıt olmasına rağmen, her dönemde gurbette olanların hislerine tercüman olmaya devam eder.

Bu türküyü her dinlediğimizde, uzaklara gelin giden bir genç kızın gözyaşlarını ve annesinin kucağına yeniden dönebilmek için içten içe ettiği duaları hissederiz.